En we blijven maar plakken..

Opnieuw een telefoonupdate omdat de hosteleigenaar niet van zijn Facebook af te krijgen is.. :)

Het blijft een bijzondere ervaring hier, en hoe meer we zien, hoe meer de diversiteit hier duidelijk wordt.
Vanmorgen ben ik allenig wakker geworden in het kleine bergdorpje San Andres, omdat chris een paar dagen een andere route neemt dan ik. Eerst wakker geschreeuwd door een concert van tientallen hanen, daarna ging om 5.50 de wekker om mijn bus te halen. Op de hoek van de straat stopt een vervallen bus, waar ik samen met tenminste 25 schoolkinderen en een aantal volwassenen ingepropt wordt. Rustige sentimentele spaanse ballads voor de afwisseling. Ik sta met mijn backpack op mn buik in het gangpad, probeer een oud, slapend indianenvrouwtje niet in het gezicht te raken terwijl een indianenmeisje in schoolrokje mijn billen gebruikt als rugleuning terwijl ze haar blackberry checkt. Intussen schieten de groene bergen en afgronden voorbij. Dit is reizen!

Sinds de grote stad medellin met zijn agressieve drugsverleden en ontzettend vriendelijke mensen (en hoog percentage plastische chirurgie) hebben we onze dagen met name in koffiegebied doorgebracht. Heel erg mooie natuur. Helaas meestal vieze koffie, omdat de beste koffie geexporteerd wordt. In de tussentijd brengen we ook een dag door in colombia's kleinste woestijn, waarna we naar een archeologische plek gaan met ondergrondse, beschilderde tombes. Ik raak met wat lokalen aan de praat die me over hun indigenous cultuur vertellen en ik hen (zo goed en zo kwaad als het gaat in het spaans) over de onze. Ik leer dat de indianen er naast coca ook hallucinerende middelen gebruiken. Ze geloven dat ze op die manier dingen leren over de wereld, omdat met name de oudere generatie niet naar school is geweest. De mensen zijn in dit dorp nieuwsgierig naar anderen, in tegenstelling tot de schuwere indianen die we tot nu toe zijn tegengekomen. Hoe ons geld er uit ziet, wat onze grootste industrie is en waarom ik nog niet getrouwd ben. Later hoor ik dat het dorp bekend staat als farc-dorp. Er wordt propaganda uitgedeeld en er staat farc-graffiti op het schooltje en palen in het dorp. Onvoorstelbaar, er hangt zo'n vredige sfeer dat het overkomt als 'de' perfecte plek om op te groeien en te wonen.

Inmiddels horen we van veel mensen dat vooral bolivia echt geweldig is en drukt de tijd. We hopen over een paar dagen ein-de-lijk de grens met ecuador over te gaan..

Maar voor nu nog ff lekker warm hier..